-
1 zaskarbić
глаг.• добыть* * *zaskarbi|ć\zaskarbićony сов. снискать, завоевать;\zaskarbić sobie czyjeś łaski (względy) снискать (завоевать) чьё-л. расположение (чью-л. милость)* * *zaskarbiony сов.сниска́ть, завоева́тьzaskarbić sobie czyjeś łaski (względy) — сниска́ть (завоева́ть) чьё-л. расположе́ние (чью́-л. ми́лость)
См. также в других словарях:
łaska — I ż III, CMs. łaskasce; lm D. łask 1. «względy, łaskawość, przychylność, wspaniałomyślność czyjaś; wyróżnianie, faworyzowanie kogoś» Wkraść, wkupić się, wśliznąć się w czyjeś łaski. Ubiegać się o czyjeś łaski. Zyskać sobie łaski. Mieć u kogoś… … Słownik języka polskiego
